درست مثل فنجان قهوه که ته میکشد پنجره کم‌کم از تصویر تو تهی می‌شود حالا من مانده‌ام و پنجره‌ای خالی و فنجان قهوه‌ای که از حرف‌های نگفته پشیمان است.
نظرات شما عزیزان:
کاش با شور نگارم سر کنم
روح اشعار صنم ؛ از بر کنم
قلب شیدا ذبح مه پیکر کنم
آرزویم ؛ قهر سوز از دل بود
مابقی عمرم لب ساحل بود
†ɢα'§ :
| ϰ-†нêmê§ |